Boğulacak kadar yalnızım

”Bende yalnızım…” dedi. Bu sefer benim ellerimi kendi avuçlarının içine alarak:” Boğulacak kadar yalnızım…” diye devam etti, hasta bir köpek kadar yalnız… Parmaklarımı adamakıllı sıkarak biraz yukarı kaldırdı ve masanın üstüne şöyle vurdu:

Okumayın saçmaladım…

Offf… diye başlıyorum yazmaya. Ygs bitmiş sonuçlarsa henüz açıklanmamış.İçimde bir bıkkınlık,beynim ambele olmuşş. Her gün öncekinin aynısı.bir odanın içinde savaş verdiğim günler… Mezun olmanın verdiği ağırlık, zamanın daha çok kıymete binmesi falan filan..Evet bigün bunların hepsi geçicek ama nasıl? Ne kadar enkazla,ne kadar daha hayal kırıklığıyla? Sezen Aksununda şarkısıyda dediği gibi